Keloğlan ve Sihirli Şapka
Bu Keloğlan masalı, cesareti ve zekasıyla köyünü kuraklıktan kurtaran Keloğlan’ın sihirli bir şapkayla yaşadığı macerayı anlatıyor. Masal, iyilik yapmanın ve cesaretin önemini vurguluyor.
Bir zamanlar, dağların eteğinde küçük bir köyde yaşayan Keloğlan, annesiyle birlikte mutlu bir hayat sürüyordu. Keloğlan, her zamanki gibi gününü tarlada çalışarak geçirirken, tarlanın köşesinde parlayan bir nesne dikkatini çekti. Parlayan bu şey, eski ama güzel işlemelerle süslenmiş bir şapkaydı. Keloğlan, şapkayı başına takar takmaz tuhaf bir rüzgar esti ve bir ses duyuldu:
“Bu şapka, yalnızca iyilik yapanlara güç verir. Eğer bencil olursan, güçlerini kaybedersin.”
Keloğlan, bu şapkanın bir sihri olduğunu hemen anladı. Aynı gün, köyde büyük bir kuraklık olduğunu ve su kaynaklarının tükendiğini öğrenen Keloğlan, köylülere yardım etmeye karar verdi. Şapkasını taktı ve sihirli bir şekilde rüzgar esti. Rüzgar, Keloğlan’ı kuruyan nehrin kaynağına doğru götürdü.
Nehrin kaynağına vardığında, büyük bir kayanın suyun önünü kestiğini fark etti. Ancak kayanın yanında dev bir yılan nöbet tutuyordu. Yılan, “Bu suyu serbest bırakmak için bana bir bilmeceyi doğru cevaplaman gerek,” dedi.
Yılan şöyle sordu:
“Ne kadar çok verirsen, o kadar çok büyür. Ama ne kadar saklarsan, o kadar küçülür. Bu nedir?”
Keloğlan biraz düşündü ve gülümsedi: “Bu, sevgidir!” dedi. Yılan, doğru cevabı duyunca kayayı yerinden çekti ve suyun tekrar akmasına izin verdi.
Keloğlan, köye geri döndüğünde herkes ona minnettarlıkla teşekkür etti. Ancak o, şapkanın sırrını kimseye söylemedi. Şapkanın gerçek gücünün sadece iyilik yapmak olduğunu anladı ve o günden sonra, şapkayı yalnızca yardıma muhtaç olanlara yardım etmek için kullandı.
